Categorie: geboortegedichtjes

Jouw ogen,
zullen van alles nog gaan zien
de bloemetjes de vogels
en de bomen.
De wereld om je heen
en in je dromen
en alle soorten wonderen
misschien.

Als een heel teer scheppingswonder
werd je ons gegeven.
In een wereld vol van vragen
kwam jij in ons leven.
Wat dat leven jou brengen zal?
Kind, wij weten ‘t niet.
Dankbaar heten wij je welkom.
Wie geloven in God, vrezen niet.

Vaak hebben wij aan jou gedacht,
vol spanning jou verwacht.
Ons verwonderd, maar ook stilgestaan
bij de gedachte, of alles goed zou gaan.
Nu ben jij er, een wonder,
uniek en voor ons zo bijzonder.
Wij zijn God dankbaar voor jouw leven,
dat Hij aan ons heeft gegeven.

Een stille wens,
werd een verlangen
naar jou, een klein mens.
Jij hebt onze hoop
nu door geluk vervangen.

Uw ogen zagen mijn teer begin,
toen niemand het nog wist
en van al mijn dagen
hebt Gij er geen gemist.

Twee voetjes om te lopen,
twee oogjes om te zien,
twee oortjes om te horen,
twee handjes bovendien.
Twee lipjes om te zingen,
van alle mooie dingen,
die U mij hebt gegeven,
God, dank U voor mijn leven!

Twee oogjes kijken nu de wereld in,
een nieuw leven, een nieuw begin.
Stille bewondering over dit leven,
dankbaar aan Hem, Die dit kindje
aan ons heeft gegeven.

Twee ogen die onschuldig de wereld in kijken,
twee handjes die naar de wereld reiken.
Een neusje zo mooi en twee schattige oren,
vandaag is opnieuw een wonder geboren.

Twee handjes klein en teer,
wij leggen ze in uw handen neer.
Zodat het later, bij vreugde en pijn,
gevouwen handjes mogen zijn.

Toen jij nog nergens was,
droegen wij je al op handen,
met warme liefdesbanden,
duizendtal!

Soms lijkt een wonder bijna niet mogelijk,
maar Gods daden zijn ondoorgrondelijk!
En wij erkennen met dankbare stem:
‘Niets is onmogelijk of te wonderlijk voor Hem’.

Sluit mijn oogjes,
vouw mijn handjes,
buig mijn knietjes voor U Heer.
Trouwe Vader in de hemel,
zie op mij in liefde neer.
Leer mij vroeg Uw kind te worden,
neem mij aan schoon, jong en klein.
Laat mij van Uw grote kudde
toch een heel klein schaapje zijn.

Opnieuw een groot wonder,
zo lief en zo klein.
Opnieuw dat gevoel van blijdschap,
om God dankbaar voor te zijn.

Ontluikend wonder:
dit begin van nieuw leven
Een bloesemknop waarvan
de blaadjes beven
Door stralen van Gods zon
Door adem van Zijn wind
Gekoesterd tot een bloem:
Dit kind van God, ons kind

Omdat wij niet geloven in willekeur,
maar in Gods hand die jou en ons geleidde,
brengen wij Hem dank en eer, die in Zijn
liefde ons met jouw komst verblijdde.

Nu stap je dan de grote wereld binnen,
als pasgeboren kind op een planeet.
Nu ga je dan die grote reis beginnen,
de lange weg die ook wel leven heet.

Nu ga je dan op weg – op weg naar morgen,
door alles heen – naar het beloofde land.
Vergeet dan nooit dat Hij met je mee gaat,
je naam staat in de holte van Zijn hand.

Nu ben je er,
je ademt, je huilt en leeft,
zo wonderlijk klein.
Dat kan alleen,
door God gegeven zijn.

Nieuw leven en sterven,
vreugde en verdriet,
dat dat zo dicht bij elkaar
lag, wisten wij niet.

Met blijdschap gedragen,
in liefde ontvangen,
beveiligd als een kostbaar pand.
Als we naar je kijken
is ‘t opnieuw een wonder,
niet vanzelfsprekend
maar een geschenk uit Gods hand.