Categorie: Gedichten

Kerstgedicht 2011

Ik kreeg de vraag een kerstgedicht te schrijven
Maar ik weet niet wat ik zeggen moet
Waarom moet deze kersttraditie blijven?
Een gedicht rond kerst is vaak zo zoet

Dat Jezus is geboren
Dat geloven we nu wel
We weten van te voren
Hij gaat ons redden van de hel

En helder schijnen onze kaarsjes
En klinkt ons vredig lied
Waarom voel ik deze kerst
Ten diepste toch verdriet?

Zou het door de crisis komen
Dat er toch een kans bestaat
Dat ons rijkdom wordt ontnomen
Het volgend jaar wat minder gaat?

Zou het door de kerstsfeer komen?
Die is zo commercieel en nep
We blijven van de vrede dromen
En leven voor de heb

Zou het de traditie zijn
Waardoor ik niet meer weet
Dat naast het vlees, de wijn
Een diep verlangen aan mij vreet?

Al mijn zorgen, al mijn vragen
Ik breng ze naar een stal
Daar ligt een kind dat mij zal dragen
De Heler van’t heelal

Mijn God heeft alles prijsgegeven
Zichzelf in vlees en bloed
Hij zag de crisis in mijn leven
Heeft alle schuld vergoed

De diepte daarvan te beseffen

Die liefde verder door te geven

De handen vrolijk op te heffen

Dat is kerst: een heel nieuw leven

De Geestelijke Wapenrusting

De bijbel geeft in Efeziërs 6:10-17 aan hoe je als christen stand kunt houden in deze wereld. Ik heb geprobeerd bovenstaand tekstgedeelte zoveel mogelijk aan te houden.

De Geestelijke Wapenrusting

Strijd vrienden, strijd!
de vijand is geducht.
Weersta de haat en nijd
van geesten in de lucht.

Doe aan vrienden, doe aan!
de wapenrusting Gods,
opdat je sterk zult staan,
standvastig als een rots.

Omgord je met de waarheid,
strijd tegen al het kwaad.
Bedenk dat ware wijsheid,
leugen en bedrog verslaat.

Trek aan vrienden, trek aan!
de schoenen der bereidheid.
Verkondig mensen het bestaan
van de volmaakte vrijheid.

Bekleed vrienden, bekleed!
het harnas van rechtvaardigheid,
opdat de satan weet
dat hij Gods kinderen bestrijd.

Hanteer vrienden, hanteer!
het zwaard van God de Geest.
Dood daarmee de- leer
die uitgaat van het beest.

Houd stand vrienden, houd stand!
Vertrouw op God de Heer.
Met het geloofsschild in de hand
treft satan u niet meer.

(c) copyright 2002, Klaas Heek – VersNieuws.nl

Op het net kwam ik een aantal preken over bovenstaande tekstgedeelte tegen van dominee Willem Smouter. Hij zegt: “Als ik geestelijk stuk zit, dan helpt het weinig om mij ervan te overtuigen dat ik me geestelijk bewapenen moet. Maar je kunt me zéér helpen door me op Gods wapenrusting te wijzen.”. Kijk hier voor meer informatie.

Vrucht van de Geest

Hieronder een liedtekst waarbij in het refrein de vrucht van de Geest is verwerkt, zoals beschreven in Gal 5:22,23.

Vrucht van de Geest

Is de Geest nu wel gekomen?
Dromen ouden nu hun dromen?
Zijn wij allemaal profeten?
Of is Pinksteren vergeten?

Klanktaal hoef je niet te spreken
En niet alles zal genezen
Maar de Geest zal niet ontbreken
Waar de vrucht van hem zal wezen

refrein:
Liefde staat op nummer één
De mooiste gift om weg te geven
Vreugde danst er blij omheen
De vrede siert ons samen leven
Geduld verdraagt, zware tijden
Goedheid kiest de lach
Geloof getuigt van Jezus lijden
Met zachte moed
Met zelfbeheerst gedrag

Om zijn leiding mag je vragen
Hij zal vruchten laten dragen
Vraag in gebed om God de Geest
En in je hart ontbrandt het feest

Aan de vruchten kun je meten
Wat de Geest voor invloed heeft
Geloof is meer dan stellig weten
Als je van haar vruchten leeft

refrein

Je wordt nu anders dan voorheen
Je leeft in ware vrijheid
Er is nu meer dan jij allleen
Verspreid de vrucht, met blijheid

refrein

Heer van de zon en maan

Er zijn van die liedjes die de hele dag in je hoofd blijven rondzingen. Het nummer ‘God of the moon and stars’ van Paul Field, zo schitterend vertolkt door Kees Kraayenoord op zijn CD ‘This is my cry’, is zo’n voorbeeld. Eenvoudig (qua rijm bijvoorbeeld), ontroerend, confronterend, maar bovenal getuigend van een God die er voor iedereen is. Ik heb het orgineel bewerkt in het Nederlands, nu nog iemand vinden die het wil zingen….

Heer van de zon en maan

Heer van de zon en maan
Heer van de bries en de orkaan
Heer van ons breekbare bestaan, ik kom tot u
Heer van wat is geweest
Heer van het nu en eeuwig feest
Heer van mijn lichaam en mijn geest, ik kom tot u

Heer van de wieg, het graf
Heer van de streling en de straf
Heer die aan ons uw adem gaf, ik kom tot u
Heer van de junk en sjeik
Heer van wie arm is en rijk
Heer van het komend vrederijk, ik kom tot u

Heer van de rust en stress
Heer van de hoer en de prinses
Heer van wie zestig is en zes, ik kom tot u
Heer van het leven pril
Heer van wie zwijgt en schreeuwen wil
Heer van wie warm is en kil, ik kom tot u

Heer van de lach en traan
Heer van het zoenen en het slaan
Heer van de zin van ons bestaan, ik kom tot u
Heer van geluk en strijd
Heer van de meer- en minderheid
Heer die mijn leven leidt, ik kom tot u

Heer van de gunst en grief
Heer van de dominee en dief
Heer van mijn vijand en mijn lief, ik kom tot u
Heer van verdriet en pijn
Heer van gekwetst en eenzaam zijn
Heer van gedachten goor en rein, ik kom tot u

Heer naar het kruis geleid
Heer die ons heeft bevrijd
Heer met uw armen wijd, ik kom tot u

© 2005, Klaas Heek – klaas@versnieuws.nl

Geen belijdenis

Dit gedicht kreeg ik van Kees van Baardewijk toegestuurd.

VOOR DE OUDERS VAN KINDEREN DIE GEEN BELIJDENIS DEDEN

Elk jaar weer hoor je nieuwe namen noemen,
zie je gezichten, verwachtingsvol en blij;
ik ben jaloers, ik kan het niet verbloemen,
die naar óns heet, was er opnieuw niet bij.

En vroeger…puur en aanstekelijk heeft ze geloofd,
ze praatte over Hem, de goede Herder,
maar later was het vuur volkomen uitgedoofd,
en ze gleed van Hem weg, steeds verder.

Ze is de Heer kwíjt en het schijnt haar niet te raken.
Om haar niet te verliezen weet je dat je zwijgen moet,
maar in de nacht lig je te peinzen en te waken,
en niemand kent de pijn die diep van binnen woedt.

Daar staan ze, vooraan in de kerk, een hele rij,
en iedereen hoor je het jawoord geven.
Maar die wij lieten dopen, is er weer niet bij,
wat moeilijk om dit steeds weer te beleven.

Ach, Heer, laat zij zich alstublieft gewonnen geven,
en als ze onwillig is en wie weet misschien verward,
ontferm U dan, draag haar met uw beschermende handen tot aan uw grote en liefdevolle hart.

(c) Kees van Baardewijk

Jesse

Gedachten rond de brute moord op:

Jesse Dingemans (klim-op school) 16-04-1998 tot 01-12-2006.

Waarom ben ik zo verdrietig?
Ik ken je niet eens.
Waarom ben ik kwaad?
In Afrika sterft nu ook vast een achtjarige jongen.

Ik haat onrecht.
Maar doe ik er zelf wat aan?
Ik haat kindermoord.
Vooral als kerst nadert.

Wie zou er achterzitten?
Die gemaskerde moordenaar?
Of wordt de waarheid gemaskeerd?
Wie zit er achter deze waanzin?

De politiek misschien?
De maatschappij?
De vader van zijn vader?
De moeder van zijn moeder?

Wie is er schuldig?
Wie is er schuldig?
Ik wil het weten, dan is het goed.
Dan kan ik het een plekje geven.

Een plekje achter het masker,
van de volgende moordenaar.
Van de mensenmoordenaar.
Hij is schuldig.

Hij is schuldig!
Hij is schuldig!
Berg hem op!
Dood hem!

Helaas dat gaat niet.
De satan is een geest.
Hij is te laf om mens te worden,
zodat we hem vermoorden kunnen.

Eén die hem overwinnen kan.
Eén die echt onschuldig vermoord is.
Daarom is er hoop voor Jesse.
Troost voor zijn vrienden en familie.

(c) K. Heek

rood

Rood

De wedstrijd was maar net begonnen
Een damp steeg uit het frisse gras

We hadden al gewonnen
Ik speelde als een godenzoon

Ik speelde, juichte en genoot
Met het publiek in witte hemden

Toen kwam die pass van rechts

Die moest ik laten gaan
Daar kon ik net niet bij

Toch ging mijn hand er tegenaan
Ik scoorde van dichtbij

Met rood vertrok ik van het veld
De wedstrijd was voorbij

(c) K. Heek 2008

In ‘t zonnetje

In ‘t zonnetje

Ik zit voor ‘t eerst weer buiten,
in ‘t zonnetje voor ‘t huis.
Daar bid ik soms heel stilletjes,
om vlammetjes en ruis.

Ik knijp mijn ogen dicht, maar
krijg geen droom of vergezicht.
Totdat een stem van binnen zegt:
‘Schrijf jij maar een gedicht.’.

Dan staar ik naar het wit papier
en wacht ik op een woord.
Weer spreekt diezelfde stem van binnen:
‘Ik ben voor jou doorboord.’.

Ik schrijf de regels op, verwonderd,
in de schaduw van ‘t huis.
Ik zit voor ‘t eerst weer buiten,
in ‘t zonnetje voor ‘t kruis.

(c) K. Heek – 11 Maart 2007

Mijn lieverd leeft

Voor moeders die een miskraam hebben meegemaakt.

Mijn lieverd leeft

Ik heb gezongen toen ik hoorde
dat ik je dragen mocht mijn kind,
totdat een zwaard mijn ziel doorboorde,
en lossneed wat ik had bemind.

Ik zag je vormeloos begin,
en hoorde hoe je hartje klopte,
wij vormden al een klein gezin,
totdat je hartslag stopte.

Jij had mij al zoveel gegeven,
ik stroomde over van geluk,
al was je door je Heer geweven,
toch brak het tere weefwerk stuk.

Mijn Heer ik kan het niet begrijpen,
U die mijn buik gebruikt als graf,
Ik zou uw mantel willen grijpen,
opdat u mij weer leven gaf.

Heer help mij in mijn lijden,
ook u verloor dicht bij uw hart,
een kind waarin u zich verblijde,
u kent de diepte van mijn smart.

Er is weer hoop mijn Heiland
de steen rolt van mijn ziel,
U overwon de laatste vijand,
de pijn schiet naar mijn hiel.

In mijn verdriet wil ik u danken
u die het leven bent en geeft,
uw eigen zoon heeft zich gegeven,
ik weet: mijn kleine lieverd leeft.

(c) K. Heek 2008

Even mocht je groeien in mama’s schoot

Naar aanleiding van het gedicht ‘Mijn lieverd leeft’ kreeg ik onderstaande reactie. Hoop van harte dat het anderen zal troosten.

Lief, ”

Even mocht je groeien in mama’s schoot,
toen vond je daar in alle rust de dood.

Ik had nog niet eens een naam voor jou,
maar weet wel dat ik heel veel van je hou.

In dit aardse leven heeft het niet zo mogen zijn,
en dat doet best wel pijn.

Ik kan niet wachten op de hemelse dag,
dat ik je voor het eerst in mijn armen sluiten mag.

Daar waar iedereen je kent,
en weet dat je mama’s kleintje bent. “,

Liefs mama

Door: Jantine Heikamp