Categorie: communicatie

Een mens vindt vreugde in een goedgekozen antwoord,
de juiste woorden op de juiste tijd – hoe voortreffelijk is dat.

Een vriendelijke uitspraak is een korf vol honing,
zoet voor de ziel en gezond voor het lichaam.

De woorden van een lasteraar neemt men gulzig in zich op,
als een lekkernij die de buik verzadigt.

Wie antwoordt zonder eerst te luisteren,
handelt dwaas en maakt zichzelf belachelijk.

Wie zijn tong in toom houdt,
bespaart zich in zijn leven allerlei ellende.

Wie een eerlijk antwoord geeft,
is als iemand die een kus op je lippen drukt.

Kalme woorden zijn een levensboom,
een valse tong vernietigt de geest.

Kalme woorden zijn een levensboom,
een valse tong vernietigt de geest.

Woorden hebben macht over leven en dood,
wie zijn tong koestert, plukt daarvan de vruchten.

Een wijze loopt niet met zijn kennis te koop,
het gebazel van een dwaas leidt tot een ramp.

Een veelprater begaat al snel een misstap,
wie zijn tong in toom houdt is verstandig.

Wie zijn medemens kleineert, heeft geen verstand,
iemand met inzicht zwijgt.

Bij een roddelaar is een geheim niet veilig,
wie betrouwbaar is, hult zich in zwijgen.

Broeders en zusters, u moet niet allemaal leraar willen zijn. U weet dat ons leraren een strenger oordeel te wachten staat.
En hoe vaak struikelen we niet allemaal! Wie nooit struikelt in het spreken kan zich een volmaakt mens noemen, die in staat is om zelfs het hele lichaam in toom te houden.
Paarden doen we een bit in de mond om ze te laten gehoorzamen, en zo kunnen we hun hele lijf sturen.
En kijk eens hoe reusachtige schepen, voortgestuwd door hevige wind, met een klein roer in de richting worden gestuurd die de stuurman bepaalt.
Zo is ook de tong een klein orgaan, maar wat een grootspraak kan hij voortbrengen! Bedenk eens hoe een kleine vlam een enorme bosbrand veroorzaakt.
Onze tong is net zo’n vlam: een wereld van onrecht, die onze lichaamsdelen in brand steekt. Want hij besmet het hele lichaam, hij steekt het rad van het leven in brand, met vuur uit de Gehenna.
De mens heeft alle mogelijke soorten dieren weten te temmen, wilde dieren, vogels, kruipende dieren en zeedieren,
maar er is geen mens die de tong kan temmen, dat onberekenbare kwaad, vol dodelijk venijn.
Met onze tong zegenen we onze Heer en Vader, en we vervloeken er mensen mee die God heeft geschapen als zijn evenbeeld.
Uit dezelfde mond klinkt zegen en vervloeking. Dat kan toch niet goed zijn, broeders en zusters?
Laat een bron soms uit eenzelfde ader zoet en bitter water opwellen?

Een betrouwbaar woord houdt altijd stand,
een leugen slechts voor korte tijd.

Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren,
krenkende woorden wakkeren toorn aan.