Categorie: niet kunnen bidden

Wees altijd verheugd,
bid onophoudelijk,
dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.
Doof de Geest niet uit
en veracht de profetieën niet die hij u ingeeft.
Onderzoek alles, behoud het goede
en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet.
Moge de God van de vrede zelf uw leven in alle opzichten heiligen, en mogen heel uw geest, ziel en lichaam zuiver bewaard zijn bij de komst van onze Heer Jezus Christus.
Hij die u roept is trouw en doet zijn belofte gestand.

Broeders en zusters, bid ook voor ons
en groet elkaar met een heilige kus.
In de naam van de Heer verzoek ik u dringend deze brief voor te lezen aan alle broeders en zusters.
De genade van onze Heer Jezus Christus zij met u.

U, mannen, moet verstandig omgaan met uw vrouw, die brozer is dan u. Behandel haar met respect, want zij deelt samen met u in de genade van het nieuwe leven. Dan staat niets uw gebeden in de weg.

Zonder geloof is het onmogelijk God vreugde te geven; wie hem wil naderen moet immers geloven dat hij bestaat, en wie hem zoekt zal door hem worden beloond.

Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven.
Vraag vol vertrouwen, zonder enige twijfel. Wie twijfelt is als een golf in zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen.
Wie zo aarzelend en onberekenbaar is bij alles wat hij doet, moet niet denken dat hij iets van de Heer zal krijgen.
]

De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten.

‘Loof de HEER, want hij is goed,
eeuwig duurt zijn trouw.’

Zo spreken zij die door de HEER zijn verlost,
die hij verloste uit de greep van de angst,

bijeenbracht uit alle landen,
uit het oosten en het westen,
uit het noorden en het zuiden. Noot het zuiden – Voorgestelde lezing. MT: ‘de zee’.

Soms doolden zij door de woestijn,
maar een weg in de wildernis,
een stad, een woonplaats vonden ze niet.

Ze kregen honger en dorst
en kwijnden van uitputting weg.

Ze riepen in hun angst tot de HEER –
hij heeft hen bevrijd uit vele gevaren,

hij wees hun de rechte weg,
de weg naar een stad, een woonplaats.

Laten zij de HEER loven om zijn trouw,
om zijn wonderen aan mensen verricht,

wie dorst had, gaf hij te drinken,
wie honger had, volop te eten.

Soms woonden zij in donkere krochten
als slaven met ijzeren boeien,

want ze hadden zich tegen Gods woorden verzet,
de raad van de Allerhoogste verworpen,

hij liet hen buigen onder een zware last,
ze vielen, en er was niemand die hielp.

Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER –
hij heeft hen gered uit vele gevaren,

haalde hen weg uit donkere holen
en brak hun boeien aan stukken.

Laten zij de HEER loven om zijn trouw,
om zijn wonderen aan mensen verricht,

bronzen deuren heeft hij verbrijzeld,
ijzeren grendels verbroken.

Soms leidden zij een lichtzinnig leven
en gingen onder hun zonden gebukt,

ze gruwden van elk voedsel
en waren de poorten van de dood nabij.

Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER –
hij heeft hen gered uit vele gevaren,

hij zond zijn woord en genas hen,
ontrukte hen aan het graf.

Laten zij de HEER loven om zijn trouw,
om zijn wonderen aan mensen verricht,

laten zij hem dankoffers brengen,
juichend zijn daden bezingen.

Soms daalden zij af naar zee,
gingen scheep en bevoeren het wijde water,

ze zagen de daden van de HEER,
zijn wonderen op de oceaan.

Hij sprak en ontketende storm,
hoog zweepte hij de golven op.

Zij stegen tot aan de hemel, vielen neer in de diepte,
hun maag keerde om van ellende,

ze tolden en tuimelden als dronkaards,
alle kennis baatte hun niets.

Ze riepen in hun angst tot de HEER –
hij leidde hen weg uit vele gevaren,

hij bracht de storm tot zwijgen,
de golven gingen liggen.

Het verheugde hen dat de zee tot rust kwam,
hij bracht hen naar een veilige haven.

Laten zij de HEER loven om zijn trouw,
om zijn wonderen aan mensen verricht,

hem hoog verheffen als het volk bijeen is,
hem loven in de kring van de oudsten.

Hij maakt van rivieren woestijn,
van waterbronnen dorstig land,

van vruchtbaar land een zoutzee
vanwege het kwaad van de bewoners.

Hij maakt van woestijnen waterland,
van dor gebied een bronrijke streek.

Hij laat daar wonen wie honger leden,
zij stichten een stad, een woonplaats,

zaaien akkers in, planten wijngaarden,
met een rijke oogst aan vruchten.

Zegent hij hen, zij worden zeer talrijk
en ook hun vee breidt zich uit,

zegent hij niet, hun aantal neemt af, ze buigen
onder de last van onheil en verdriet.

Hij stort schande uit over de aanzienlijken,
hij laat hen dolen in een woestenij zonder uitweg;

de armen behoedt hij voor slavernij,
hun families maakt hij talrijk als kudden.

Wie oprecht zijn, zien het met blijdschap,
wie onrecht doet, moet zwijgen.

De wijze neemt dit ter harte
en kent de trouw van de HEER.

Kinderen, ik schrijf u dit opdat u niet zondigt. Mocht een van u echter toch zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige.
Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld.